Η Λήμνος

Η Λήμνος είναι το όγδοο νησί της Ελλάδας με έκταση 477 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περίμετρο 259 χιλιόμετρα. Βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο, στο Θρακικό πέλαγος, ανάμεσα στο Άγιον Όρος, τη Σαμοθράκη, την Ίμβρο και τη Λέσβο. Μαζί με τον Άγιο Ευστράτιο αποτελούν την επαρχία Λήμνου του νομού Λέσβου. Ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται σε περίπου 18.000 (2001).
Πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι της Λήμνου είναι η Μύρινα, που πήρε, σύμφωνα με το μύθο, το όνομα της γυναίκας του πρώτου βασιλιά του νησιού, του Θόαντα. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 την έλεγαν Κάστρο.
Η Λήμνος είναι ηφαιστειογενές νησί. Αν και δεν έχει δάση, έχει εκτεταμένες εύφορες πεδιάδες καλλιεργημένες με σιτηρά κι αμπέλια. Επίσης, έχει υπέροχες και καθαρές παραλίες και είναι ένα νησί ιδανικό για ήρεμες διακοπές. Οι βασικές ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και η αλιεία. Επίσης, ο τουρισμός, το εμπόριο και τα ναυτικά επαγγέλματα. Λόγω της μεγάλης συχνότητας και έντασης των ανέμων που πνέουν, αναφέρεται ως "Ανεμόεσσα".

Αξίζει να δείτε...

...την Ηφαιστία

Η Ηφαιστία ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Λήμνου κατά την αρχαιότητα. Το όνομά της το πήρε από τον Ήφαιστο, το θεό που δάμαζε τη φωτιά. Σύμφωνα με το μύθο, έχτισε το παλάτι και εγκατέστησε τα εργαστήρια του κάτω από το Μόσυχλον, ηφαίστειο ενεργό κάποτε στο κέντρο του νησιού.
Από τις θέσεις της ιστορικής περιόδου η πιο αντιπροσωπευτική είναι εκείνη της Ηφαιστείας, μια και είναι η πληρέστερα ανασκαμμένη. Η ανθρώπινη παρουσία τεκμηριώνεται εδώ από την εποχή του Χαλκού μέχρι και τα Βυζαντινά χρόνια. Το πιο σημαντικό ίσως αρχιτεκτονικό λείψανο μέσα στην πόλη είναι το ιερό της Μεγάλης Θεάς που χρησιμοποιήθηκε από τον 8ο μέχρι και τον 6ο αιώνα π.Χ.
Η πόλη έζησε τη φάση ακμής της κατά τη διάρκεια του 5ου και του 4ου αιώνα π.Χ. Από το 510 π.Χ. βρισκόταν κάτω την Αθηναϊκή κυριαρχία.

...την Πολιόχνη

Στη θέση Καμίνια συναντάμε τα λείψανα της Πολιόχνης. Πρόκειται για έναν από τους αρχαιότερους και σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς στο χώρο του Αιγαίου. Η Πολιόχνη πρωτοκατοικήθηκε γύρω στα τέλη της 4ης και στις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ., 100 ή 200 χρόνια πριν να χτιστεί η Τροία. Σε μια από τις τελευταίες φάσεις του οικισμού ανήκει και ο περίφημος θησαυρός της Πολιόχνης που βρέθηκε θαμμένος και αποτελείται από χρυσά δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, βραχιόλια, πόρπες, άλλα ακέραια και άλλα σπασμένα. Όλα παρόμοια με εκείνα του περίφημου θησαυρού του Πρίαμου που αποκαλύφτηκε στην Τροία. Η Πολιόχνη καταστράφηκε γύρω στο 1600 π.Χ. πιθανόν από σεισμό.

...το ιερό των Καβείρων

Το ιερό των Καβείρων στο ακρωτήριο Χλόη της Λήμνου – απέναντι ακριβώς από το Καβείριο της Σαμοθράκης – υπήρξε γνωστό σε όλες τις ελληνόφωνες περιοχές μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα. Τελετουργίες γινόταν εδώ και κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταχριστιανικών χρόνων. Απόκρημνη η ακτή, απρόσιτη για τους πολλούς, για εκείνους που δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στις μυστηριακές τελετές.
Στη θάλασσα κάτω από το Καβείριο, βρίσκεται η περίφημη σπηλιά του Φιλοκτήτη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία είχε μεταφερθεί από τους συντρόφους του ο Ομηρικός ήρωας, έπειτα από δάγκωμα φιδιού στο δρόμο τους προς την Τροία, ελπίζοντας πως η "Λήμνια γη" θα τον γιατρέψει.

...τον αρχαίο ναό της Άρτεμης

O αρχαίος ναός της Άρτεμης κτίστηκε τον 7ο π.Χ αιώνα. Βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ από τη Μύρινα και είναι γνωστός ως "εκτός πόλεως ιερό".

...το Κάστρο της Μυρίνας

Το Κάστρο της Μυρίνας χτίστηκε το 1186 από το Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α’ τον Κομνηνό. Ο Ανδρόνικος χρησιμοποίησε κυρίως Βενετσιάνους μαστόρους, έτσι ερμηνεύεται και ο χαρακτηρισμός "Βενετσιάνικο" που συχνά του αποδίδεται. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου και είναι χτισμένο σε πάνω σε μια βραχώδη χερσόνησο. Σήμερα στο κάστρο ζουν ελάφια, που βόσκουν ελεύθερα. Ο Δήμος Μυριναίων φροντίζει για την τροφή και το νερό τους.